هوش مصنوعی: این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر از عشق و دلبستگی شدید خود به معشوق سخن می‌گوید. او از ناتوانی در کنار گرفتن از معشوق و آرامش دل در حضور او می‌گوید. شاعر همچنین از غم و اندوه ناشی از این عشق و ناامیدی از رسیدن به آرزوهایش سخن می‌گوید و در نهایت به توبه از این عشق و کنار آمدن با شرایط اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، مفاهیمی مانند غم، ناامیدی و توبه نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد تا به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۶۲۰

از تو میسر نشد کنار گرفتن
پیش تو داند دلم قرار گرفتن

کعبهٔ من کوی تست و حج دل من
حلقهٔ آن زلف تابدار گرفتن

گر ز دل من به گرد غصه برآری
از تو نخواهد دلم غبار گرفتن

عشق ترا نیک می‌شمردم و بد شد
جهل بود کار عشق خوار گرفتن

دست نگارین مبر به تیغ، که ما خود
دست بشستیم ازین نگار گرفتن

حاصلت از یار چون به جز غم دل نیست
توبه کن، ای اوحدی، ز یار گرفتن

رو به کناری بساز، چون نتوانی
کام دل خویش در کنار گرفتن
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.