هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزلی، توصیفی زیبا از معشوق و احساسات شاعر نسبت به اوست. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ماه، سرو، لاله و عقیق، زیبایی معشوق را ستایش می‌کند و از بی‌وفایی و دوری او شکایت دارد. همچنین، در بخشی از شعر به توصیف لحظات خوشِ نوشیدن شراب و همنشینی با یاران پرداخته شده است.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های شراب و می‌نوشی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال نامناسب یا قابل درک نباشد. همچنین، درک عمیق تر مفاهیم عرفانی و ادبی آن نیاز به بلوغ فکری دارد.

غزل شمارهٔ ۸۴۸

تو آن ماه زهره جبینی و آن سرو لاله عذاری
که بر لاله غالیه سائی و از طره غالیه باری

عقیقست یا لب شیرین عذارست یا گل و نسرین
جمالست یا مه و پروین گلاله‌ست یا شب تاری

گهی می‌کشی بفریبم گهی می‌کشی بعتابم
چه کردم که با من مسکین طریق وفا نسپاری

جدائی ز من چه گزینی چو دانی که صبر ندارم
وفا از تو چشم چه دارم چو دانم که مهر نداری

خوشا بر ترنم بلبل صبوحی و جام لبالب
خوشا با بتان سمن رخ حریفی و باده گساری

ز اوصاف حور بهشتی نشان داده لعبت ساقی
ز انفاس گلشن رضوان خبر داده باد بهاری

چو خواهد چه زهد فروشی چو از جام می نشکیبی
ز خوبان کناره چه گیری چو در آرزوی کناری
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۴۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.