هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مذهبی است که در آن شاعر به ستایش و نیایش خداوند می‌پردازد. او از صفات الهی مانند بخشندگی، رحمت، قدرت و زیبایی‌های طبیعت به عنوان نشانه‌های وجود خدا یاد می‌کند. همچنین، شاعر به ضعف و نیاز انسان در برابر عظمت خداوند اشاره دارد.
رده سنی: 15+ متن دارای مفاهیم عرفانی و زبانی پیچیده است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک دارد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

غزل شمارهٔ ۸۴۹

یا باری البرایا یا زاری الذراری
یا راعی الرعایا یا مجری الجواری

سلطان بی وزیری دیان بی‌نظیری
قهار سختگیری ستار بردباری

روق الغصون صنعا زینت کالغوانی
ورق الطیور شوقا توجت کاقماری

سرو از تو در تمایل در کله ربیعی
مرغ از تو در ترنم بر سرو جویباری

یا واهب العطایا یا دافع البلایا
یا غافر الخطایا یا مسری السواری

عکسی فکنده نورت بر شمع آسمانی
بوئی نهاده لطفت در نافه تتاری

ذخر القروم تجبی من سبیک السبایا
لبس‌الجنان تکسوا من برک البراری

از نار نور بخشی وز باد عطر سائی
وز خاک زر فشانی وز آب گوهر آری

اعلیت کل یوم عند الصباح نورا
نقع الظلام جلی من غرة النهاری

خواجه بتحفه پیشت نزلی دگر نیارد
جز حسرت و ندامت جز جرم و شرمساری
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.