هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌های طبیعت، فصل بهار، و لحظات شاد و عاشقانه می‌پردازد. شاعر از وصلت یاران، باغ‌های سرسبز، گل‌ها، نغمه‌های پرندگان، و می‌نوشی در کنار دوستان سخن می‌گوید. همچنین، اشاره‌ای به گذرایی جوانی و اهمیت استفاده از آن دارد.
رده سنی: 16+ متن حاوی مضامین عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، اشاره به می‌نوشی نیازمند درک مناسب از زمینه فرهنگی و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۸۹۷

سقی الله ایام وصل الغوانی
علی غفلة من صروف الزمان

فلما مررنا بربع الکواعب
جنانی تربع روض الجنان

خوشا طرف بستان و فصل بهاران
رخ دوستان و می‌دوستگانی

گل و گلشن و نغمه ارغنونی
صبح و صبوح و می ارغوانی

سلیمی اتت بالحمیا صبوحا
و تسقی علی شیم برق یمانی

و فیها نظرت و قد زل رجلی
و فی زلة الرجل مالی یدان

گلی بود نورسته از باغ خوبی
ولی ایمن از تند باد خزانی

چو مه در بقلطاق گلریز چرخی
چو خورشید در قرطهٔ آسمانی

تغنی الحمامة فی جنح لیل
و تحکی الصبا حسن صوت الاغانی

اشم روایح نور الخزامی
واصبوا الی‌الرند والاقحوان

روان بر فشان خواجو از آنکه شعرت
ببرد آب آب حیات از روانی

غنیمت شمر عیش را با جوانان
که چون شد دگر باز ناید جوانی
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.