هوش مصنوعی: این شعر از شاعر معاصر، سهراب سپهری، بیانگر روحیه‌ی آزادگی، شجاعت و عشق است. شاعر با استفاده از تصاویر نمادین مانند 'خار در پیراهن فرزانه' و 'گل به دامن دیوانه'، تضاد بین عقل و جنون، و نیز فداکاری و از خودگذشتگی را به تصویر می‌کشد. او از ریختن 'آبرو در میخانه' و 'خون به شیوه‌ی کوهکن' سخن می‌گوید که نشان‌دهنده‌ی بی‌پروایی و ایستادگی در برابر مصائب است. در نهایت، شعر به گذرا بودن زندگی و ضرورت استفاده از فرصت‌ها اشاره دارد.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی موجود در شعر، همچنین استفاده از نمادها و استعاره‌های پیچیده، درک کامل آن را برای مخاطبان جوان‌تر دشوار می‌سازد. این شعر更适合 افرادی که از بلوغ فکری و تجربه‌ی کافی برای درک مضامین انتزاعی و عاطفی برخوردارند.

غزل شمارهٔ ۲۰

خار در پیراهن فرزانه می‌ریزیم ما
گل به دامن بر سر دیوانه می‌ریزیم ما

قطره گوهر می‌شود در دامن بحر کرم
آبروی خویش در میخانه می‌ریزیم ما

در خطرگاه جهان فکر اقامت می‌کنیم
در گذار سیل، رنگ خانه می‌ریزیم ما

در دل ما شکوهٔ خونین نمی‌گردد گره
هر چه در شیشه است، در پیمانه می‌ریزیم ما

انتظار قتل، نامردی است در آیین عشق
خون خود چون کوهکن مردانه می‌ریزیم ما

هر چه نتوانیم با خود برد ازین عبرت‌سرا
هست تا فرصت، برون از خانه می‌ریزیم ما

در حریم زلف اگر نگشاید از ما هیچ کار
آبی از مژگان به دست شانه می‌ریزیم ما
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.