هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزلی، توصیفی از عشق و دل‌بستگی شاعر به معشوق است. شاعر از زیبایی‌های معشوق، مانند یاسمن و بنفشه، و تأثیر عشق بر زندگی خود سخن می‌گوید. همچنین، او از بی‌توجهی معشوق و نفوذ نکردن نصایحش در دل او اظهار ناراحتی می‌کند، اما با این حال، هنوز دل‌بسته و وفادار است.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، درک زیبایی‌شناسی و ادبیات کلاسیک فارسی معمولاً به سطحی از بلوغ فکری و تجربه نیاز دارد که نوجوانان بالای 16 سال از آن برخوردارند.

غزل شمارهٔ ۳۱۶

ز دور یاسمنت سبزه سر نکرده هنوز
بنفشه از سمنت سربدر نکرده هنوز

به گرد ماه عذارت نگشته هالهٔ زلف
خطت احاطه دور قمر نکرده هنوز

چه جای خط که نسیمی از آن خجسته بهار
به گلستان جمالت گذر نکرده هنوز

گرفته‌ای همهٔ عالم به حسن عالم گیر
اگرچه لشگر خط تو سر نکرده هنوز

غم نمی‌خوری و میبری گمان که فلک
مرا ز مهر تو بی‌خواب و خور نکرده هنوز

چو شمع گرم ملاقات مردمی و صبا
ز آه سرد منت باخبر نکرده هنوز

نصیحتت که به صد گونه کرده‌ام پیداست
که در دلت یکی از صد اثر نکرده هنوز

ولی با این همه مجنون دل رمیدهٔ تو
خیال طرفه غزال دگر نکرده هنوز

ز چشم اگرچه فکندی فتاده خود را
ز الفتات تو قطع نظر نکرده هنوز

عجب که این غزل امشب به سمع یار رسد
که هست تازه و مطرب ز بر نکرده هنوز

ز محتشم مکن ای گل تو نیز قطع نظر
که جای غیر تو در چشم تر نکرده هنوز
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.