هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه و غزل‌گونه است که در آن شاعر از درد عشق و رنج‌های ناشی از آن سخن می‌گوید. او از معشوق می‌خواهد که با تیغ ستم خود، او را بکشد و از این درد رها کند. استفاده از استعاره‌هایی مانند «تیغ بکش»، «ناوک غمزه»، و «آتش شوق» نشان‌دهنده‌ی عمق احساسات شاعر است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه‌ی عمیق و استعاره‌های احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد. همچنین، برخی از عبارات مانند «تیغ بکش» ممکن است نیاز به درک ادبی بالاتری داشته باشند.
غزل شمارهٔ ۳۳۴
ای به ستم دل تو خوش تیغ بکش مرا بکش
منت این و آن مکش تیغ بکش مرا بکش
ناوک غمزه چون زنی گر نکنند جان سپر
ماه و شان نشانهٔ وش تیغ بکش مرا بکش
دست به تیغ چون زنی آتش شوق از دلم
گر نشود زبانه کش تیغ بکش مرا بکش
نامهٔ قتل محتشم چون کنی از جفا روان
گر نکند ز مژده غش تیغ بکش مرا بکش
منت این و آن مکش تیغ بکش مرا بکش
ناوک غمزه چون زنی گر نکنند جان سپر
ماه و شان نشانهٔ وش تیغ بکش مرا بکش
دست به تیغ چون زنی آتش شوق از دلم
گر نشود زبانه کش تیغ بکش مرا بکش
نامهٔ قتل محتشم چون کنی از جفا روان
گر نکند ز مژده غش تیغ بکش مرا بکش
وزن: مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن (رجز مثمن مطوی مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۳۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۳۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
