هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، توصیفی زیبا و پراحساس از معشوق و ویژگی‌های او ارائه می‌دهد. شاعر با استفاده از تصاویر شاعرانه مانند ارغوان، سمن، آیینهٔ آفتاب و مجنون، زیبایی و جذابیت معشوق را ستایش می‌کند. همچنین، از احساسات خود مانند عشق، دل‌تنگی و حسادت سخن می‌گوید. در پایان، شاعر از معشوق می‌خواهد که به غیر او نرود و به او وفادار بماند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مضامین عاشقانه و احساسی پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های ادبی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۳۸۱

ای روی تو از می ارغوان رنگ
دارد سمنت ز ارغوان رنگ

در دور خط تو می‌نماید
آیینهٔ آفتاب در زنگ

در سلسلهٔ تو همچون مجنون
صد خسرو بی‌کلاه و اورنگ

خواهم شومت دچار اما
در خواب که دربرت کشم تنگ

از غمزهٔ پر فن تو پیداست
کیفیت صلح و صورت جنگ

صدر نگفسون در آن دو چشمست
در هر رنگی هزار نیرنگ

این دل که تو داری ای غلط مهر
نرم است چو موم و سخت چو نسنگ

دل میشنو اندم در آن زلف
نالیدن طایر شب آهنگ

ای گل برهی مرو که خاری
در دامن عصمتت زند چنگ

یک لحظه به غیر اگر بیائی
بگریزی ازو هزار فرسنگ

در پای فتادنم ز کویت
عذریست چو عذر محتشم لنگ
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۰
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.