هوش مصنوعی: شاعر در این غزل عاشقانه، از لحظه‌های ناب عشق و معشوق سخن می‌گوید. او با توصیف نگاه، حرکات و جمال معشوق، احساسات عمیق خود را بیان می‌کند و از تأثیر شگفت‌انگیز حضور معشوق بر روح و جانش می‌نالد. ابیات پر از تصاویر شاعرانه و عاطفی هستند که عشق و شیفتگی گوینده را به تصویر می‌کشند.
رده سنی: 16+ متن دارای مضامین عاشقانه و احساسی عمیق است که درک کامل آن نیاز به بلوغ عاطفی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.

غزل شمارهٔ ۵۷۴

آن که هرگز نزد از شرم در معشوقی
امشب افکند به سویم نظر معشوقی

امشب از چشم سیه چاشنی غمزه فشاند
که نظر کرد به سویم ز سر معشوقی

امشب از پای فتادم که پیاپی می‌کرد
در دل من گذر از رهگذر معشوقی

امشب از من حرکت رفت که بیش از همه شب
یافتم در حرکاتش اثر معشوقی

از کمر بستنش امروز یقین شد که حریف
بهر من بسته به دقت کمر معشوقی

نوبر باغ جمالست که پیدا شده است
از نهال قد آن گل ثمر معشوقی

...
زنده مانم چو در آمدز در معشوقی

محتشم مژده که پیک نظر آزادیست
به دل از مصر جمالش خبر معشوقی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.