هوش مصنوعی: این متن بیانگر عشق و شوریدگی عارفانه است که در آن شاعر از وابستگی‌های دنیوی و مذهبی فراتر رفته و به عشقی الهی و بی‌قید و شرط می‌پردازد. او از صلح و جنگ، مهر و کین، و حتی تفاوت‌های مذهبی فراتر رفته و به وحدت و عشق الهی می‌رسد. همچنین، شاعر از زیبایی معشوق و تأثیر آن بر جهان سخن می‌گوید.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه ممکن است برای سنین پایین‌تر نامناسب باشد.

غزل شمارهٔ ۹۰

قصد همه وصل حور و خلد برین است
غایت مقصود ما نه آن و نه این است

بر سر آزاده‌ام نه صلح و نه جنگ است
در دل آسوده‌ام نه مهر و نه کین است

شیخ و برهمن، مرید کعبه و دیرند
همت ما فارع از هم آن و هم این است

ره به خدا یافتم ز بی خودی آخر
لیک ره اهل معرفت نه چنین است

حلقهٔ دیوانگان خوش است که دایم
ذکر پری پیکران پرده نشین است

بزم بتان جای عشرت است که آنجا
مشتی شوریدگان بی‌دل و دین است

کس نشد از سر پردهٔ تو خبردار
نقش تو بالاتر از گمان و یقین است

تا به خیال از رخ تو پرده کشیدم
پردهٔ چشمم نگارخانهٔ چین است

تا ننوازی مرا به گوشهٔ چشمی
چشم رقیب از چهار سو به کمین است

کو سر مویی که بستهٔ تو نباشد
زلف تو زنجیر آسمان و زمین است

چشمهٔ پر نور آفتاب فروغی
عکس قمر طلعتان زهره جبین است
وزن: مفتعلن فاعلات مفتعلن فع (منسرح مثمن مطوی منحور)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.