هوش مصنوعی: این متن یک شعر ستایش‌آمیز و مدحی است که به ستایش شاه ناصرالدین و قدرت و جلال او می‌پردازد. در آن از عناصر طبیعی و نمادین مانند خورشید، پروین، و سماوات برای توصیف عظمت شاه استفاده شده است. همچنین، به نقش شاه در پیروزی بر دشمنان و برقراری نظم و عدالت اشاره شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم پیچیده و استعاره‌های ادبی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به دانش پایه‌ای از ادبیات فارسی و تاریخ ایران دارد. همچنین، برخی از تصاویر و مفاهیم مانند جنگ و خون ممکن است برای کودکان مناسب نباشد.

غزل شمارهٔ ۱۴۳

مدام ذکر ملک این کلام شیرین باد
که خسرو ملکان شاه ناصرالدین باد

کبوتری که نیاید به زیر پنجهٔ شاه
سرش ز دست قضا پایمال شاهین باد

سمند چرخ که بی‌تازیانه می‌رقصد
پی سواری او زیر زین زرین باد

کفش همیشه به شمشیر جوهرافشان است
سرش هماره به دیهیم گوهر آگین باد

نشیب حضرت او سجده‌گاه خورشید است
فراز رایت او بوسه‌گاه پروین باد

بساط بارگهش چهرهٔ امیران است
چراغ انجمنش دیدهٔ سلاطین باد

غبار رزمگهش بر سر سماوات است
شهاب تیزپرش در دل شیاطین باد

زمانه در صف میدان او به توصیف است
ستاره بر در ایوان او به تحسین باد

جمال او همه روز آفتاب اجلال است
جلال او همه شب آسمان تمکین باد

رخ محب وی از جام باده گلگون است
کنار خصم وی از خون دیده رنگین باد

همه دعای فروغی به دولت شاه است
همیشه ورد زبان فرشته آمین باد
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.