هوش مصنوعی:
شاعر از عشق و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و از درد و رنجی که این عشق برایش به همراه داشته شکایت می‌کند. او معشوق را به گل و شکر تشبیه می‌کند اما اشاره می‌کند که این زیبایی و شیرینی برایش جز دردسر چیزی نداشته است. همچنین، از خیانت یا رفتار ناخوشایند معشوق ابراز ناراحتی می‌کند.
رده سنی:
16+
متن حاوی مضامین عاشقانه و احساسی پیچیده است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به درد و رنج عاطفی نیاز به سطحی از بلوغ ذهنی دارد.
گزیدهٔ غزل ۴۵
دی غمزهٔ تو کرد اشارت به سوی لب
تا بوسه‌ای دهد ز شکر خوب تر مرا
رویت گل و لبت شکر و این عجب که نیست
جز دردسر به حاصل از آن گل شکر مرا
چون من ترا درون دل خویش داشتم
آخر چه دشنه داشته‌ای در جگر مرا
تا بوسه‌ای دهد ز شکر خوب تر مرا
رویت گل و لبت شکر و این عجب که نیست
جز دردسر به حاصل از آن گل شکر مرا
چون من ترا درون دل خویش داشتم
آخر چه دشنه داشته‌ای در جگر مرا
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۴
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
