هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف عشقی دردناک و پر از رنج می‌پردازد که در آن معشوق به جای محبت، با غمزه‌های خونین و نگاه‌های آتشین خود باعث رنج عاشق می‌شود. شاعر از دشمنی پنهان معشوق با خود شکایت می‌کند و این رابطه را پر از فتنه و بلا توصیف می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه‌ای است که با درد و رنج همراه است و ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.
گزیدهٔ غزل ۱۱۵
هر مژه از غمزهٔ خون ریز تو ناوک زنی است
کاندرون هر جگر زان زخم ناوک روزنی است
چشمت آفت، غمزه فتنه، خط قیامت، رخ بلاست
آشنایی با چنین خصمان نه حد چون منی است
جان که زارم می‌کشد از یاد چون تو دوستی
جان من از تو چه پنهان آشکارا دشمنی است
کاندرون هر جگر زان زخم ناوک روزنی است
چشمت آفت، غمزه فتنه، خط قیامت، رخ بلاست
آشنایی با چنین خصمان نه حد چون منی است
جان که زارم می‌کشد از یاد چون تو دوستی
جان من از تو چه پنهان آشکارا دشمنی است
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۱۴
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
