هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از ناراحتی‌های درونی خود می‌گوید که مانند نامه‌ای پنهان در زیر پوست است. او از دل خود سپاسگزاری می‌کند که با وجود جور و ستم گردون (آسمان یا بخت) صبور بوده است. همچنین، او بدبختی‌های خود را ناشی از بخت نامساعد می‌داند و نه از گردون.
رده سنی:
15+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای کودکان دشوار است. همچنین، موضوعات غم و اندوه و پذیرش سرنوشت نیاز به بلوغ فکری دارد که معمولاً از نوجوانی به بعد شکل می‌گیرد.
گزیدهٔ غزل ۱۸۲
نارسته می توان دید از زیر پوست خطت
چون نامه یی که کاتب سوی برون بخواند
ای دل سپاس دار که گردوست جور کرد
از بخت نامساعد من بود ازو نبود
چون نامه یی که کاتب سوی برون بخواند
ای دل سپاس دار که گردوست جور کرد
از بخت نامساعد من بود ازو نبود
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۱۸۱
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۱۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
