هوش مصنوعی:
شاعر از ساقی می‌خواهد جرعه‌ای بر سرش بریزد، زمانی که او به خاک سپرده شود. او خیال معشوقه‌اش را در چشم‌هایش جای داده و معتقد است جایگاه مناسب سرو و گل بر آب روان است.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاشقانه و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و کنایه‌های ادبی ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم باشد.
گزیدهٔ غزل ۲۵۹
بیفشان جرعه‌ای ساقی گرائی بر سرم روزی
که خشت قالبم خاک سر کوی مغان باشد
خیال روی و قدش را درون دیده جا کردم
که جای سرو گل آن به که برآب روان باشد
که خشت قالبم خاک سر کوی مغان باشد
خیال روی و قدش را درون دیده جا کردم
که جای سرو گل آن به که برآب روان باشد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۵۸
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
