هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر از عشق و وفاداری سخن می‌گوید و آرزو می‌کند که پس از مرگش، گل وفای معشوق بر سر خاکش بشکفد. همچنین، او جماعتی کوته‌نظر را سرزنش می‌کند که سرو بلندقامت را با قد دلربای معشوق مقایسه می‌کنند.
رده سنی:
16+
مفاهیم عمیق عاشقانه و انتقادی موجود در شعر برای درک و ارتباط بهتر، به بلوغ فکری و تجربه‌ی عاطفی بیشتری نیاز دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
گزیدهٔ غزل ۲۶۰
اگر به تربتم آیی هزار سال پس از من
شگفته بر سر خاکم گل وفای تو باشد
زهی جماعت کوته نظر که سرو سهی را
گمان برند که چون قد دل ربای تو باشد
شگفته بر سر خاکم گل وفای تو باشد
زهی جماعت کوته نظر که سرو سهی را
گمان برند که چون قد دل ربای تو باشد
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۲۵۹
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۲۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
