هوش مصنوعی:
این متن یک شعر عرفانی و عاشقانه است که با خطاب‌های مکرر به یوسف، نمادی از معشوق و محبوب، سروده شده است. شاعر از فراق و درد عشق سخن می‌گوید و از یوسف می‌خواهد تا در شور و حال او جوششی ایجاد کند. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیمی مانند نور، دولت، دلبری، و آتش عشق وجود دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و استعاره‌های به‌کاررفته نیاز به دانش ادبی و عرفانی پایه دارد.
غزل شمارهٔ ۴
ای یوسُفِ خوش نامِ ما، خوش می‌رَوی بر بامِ ما
ای دَرشِکسته جامِ ما، ای بَردَریده دامِ ما
ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ مَنصورِ ما
جوشی بِنِه در شورِ ما، تا میْ شود انگورِ ما
ای دِلْبَر و مَقْصودِ ما، ای قِبله و مَعْبودِ ما
آتش زدی در عودِ ما، نَظّاره کُن در دودِ ما
ای یارِ ما، عَیّارِ ما، دامِ دلِ خَمّارِ ما
پا وامَکَش از کارِ ما، بِسْتان گِرو دَستارِ ما
در گِل بِمانْده پایِ دل، جان می‌دهمْ چه جایِ دل
وَزْ آتشِ سودایِ دل، ای وایِ دلْ، ای وایِ ما
ای دَرشِکسته جامِ ما، ای بَردَریده دامِ ما
ای نورِ ما، ای سورِ ما، ای دولتِ مَنصورِ ما
جوشی بِنِه در شورِ ما، تا میْ شود انگورِ ما
ای دِلْبَر و مَقْصودِ ما، ای قِبله و مَعْبودِ ما
آتش زدی در عودِ ما، نَظّاره کُن در دودِ ما
ای یارِ ما، عَیّارِ ما، دامِ دلِ خَمّارِ ما
پا وامَکَش از کارِ ما، بِسْتان گِرو دَستارِ ما
در گِل بِمانْده پایِ دل، جان می‌دهمْ چه جایِ دل
وَزْ آتشِ سودایِ دل، ای وایِ دلْ، ای وایِ ما
وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
۱۱۵۷
حمایت مالی از گوهرین
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
