هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از عشق و شناخت خود نسبت به معشوقه‌ای با ویژگی‌های خاص (طناز، شوخ، غماز) سخن می‌گوید. او با اطمینان از شناخت عمیق خود از معشوق و احساساتش صحبت می‌کند و به تجربیات عاشقانه‌اش اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال نامفهوم یا غیرجذاب باشد. همچنین، درک برخی از اصطلاحات و اشارات شعری نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد.
گزیدهٔ غزل ۴۸۵
من آن ترک طناز را می شناسم
من آن شوخ بد ساز را می شناسم
میبنید تا می توانید در وی
که من آن سر انداز را می‌شناسم
نبینم به سویش ز بیم دو چشمش
که آن هر دو غماز را می‌شناسم
شبم تازه شد جان بدشنام مستی
توبودی من آواز را می شناسم
زمن پرس ذوق سخنهای خسرو
که من آن ره و ساز را می‌شناسم
من آن شوخ بد ساز را می شناسم
میبنید تا می توانید در وی
که من آن سر انداز را می‌شناسم
نبینم به سویش ز بیم دو چشمش
که آن هر دو غماز را می‌شناسم
شبم تازه شد جان بدشنام مستی
توبودی من آواز را می شناسم
زمن پرس ذوق سخنهای خسرو
که من آن ره و ساز را می‌شناسم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:گزیدهٔ غزل ۴۸۴
گوهر بعدی:گزیدهٔ غزل ۴۸۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
