هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از شادی، عشق و زیبایی سخن می‌گوید و از غم و اندوه می‌گریزد. او از یار و رخسارش یاد می‌کند و از دل و دف می‌خواهد تا از غم بنالند. شاعر همچنین به عشق و زیبایی خسرو و فرهاد اشاره می‌کند و از شیرینی عشق سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عاطفی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و اشارات ادبی مانند خسرو و فرهاد نیاز به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات دارد که معمولاً در نوجوانان و بزرگسالان یافت می‌شود.
غزل شمارهٔ ۸۸
شاد آمدی ای مَهْ رو، ای شادیِ جانْ شاد آ
تا بود چُنین بودی، تا باد چُنان بادا
ای صورتِ هر شادی، اَنْدَر دلِ ما یادی
ای صورتِ عشقِ کُل، اَنْدَر دِل ما یاد آ
بیرون پَر از این طِفْلی ما را بِرَهان ای جان
از مِنَّتِ هر داد و وَزْ غُصّهٔ هر دادا
ما چَنگ زدیم از غَم، در یار و رُخانِ ما
ای دَفْ تو بِنال از دل، وِیْ نایْ به فریاد آ
ای دل تو که زیبایی، شیرین شو از آن خُسرو
وَرْ خُسروِ شیرینی، در عشقْ چو فرهاد آ
تا بود چُنین بودی، تا باد چُنان بادا
ای صورتِ هر شادی، اَنْدَر دلِ ما یادی
ای صورتِ عشقِ کُل، اَنْدَر دِل ما یاد آ
بیرون پَر از این طِفْلی ما را بِرَهان ای جان
از مِنَّتِ هر داد و وَزْ غُصّهٔ هر دادا
ما چَنگ زدیم از غَم، در یار و رُخانِ ما
ای دَفْ تو بِنال از دل، وِیْ نایْ به فریاد آ
ای دل تو که زیبایی، شیرین شو از آن خُسرو
وَرْ خُسروِ شیرینی، در عشقْ چو فرهاد آ
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۸۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
