هوش مصنوعی:
این متن یک پند اخلاقی و عرفانی است که در آن شاعر از خطرات و عواقب گشودن درب افیون (مخدرات) و آتش (هیجانات و احساسات منفی) هشدار می‌دهد. او تأکید می‌کند که حتی اگر همه چیز به هم بریزد، نباید تسلیم این وسوسه‌ها شد. در پایان، شاعر به نوشیدن شراب صاف و پاک اشاره می‌کند که می‌تواند به جای افیون و آتش، آرامش بخش باشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین، اشاره به مواد مخدر و نوشیدنی‌های الکلی نیاز به درک و بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۸۹
یک پَنْد زِ من بِشنو، خواهی نشوی رُسوا
من خُمْرهٔ اَفیونَم، زِنهار سَرَم مَگْشا
آتش به من اَنْدَرزَن، آتش چه زَنَد با من؟
کَنْدَر فَلَک اَفْکَنْدم، صد آتش و صد غوغا
گَر چَرخ همه سَر شُد، وَرْ خاک همه پا شُد
نی سَر بِهِلَم آن را، نی پا بِهِلَم این را
یا صافِیَهَ اَلْخَمْرِ فی آنِیَهِ اَلْمَوْلی’
اَسْکِرْ نَفَرًا لُدًّا وَ السُّکْرُ بِنا اَوْلی’
من خُمْرهٔ اَفیونَم، زِنهار سَرَم مَگْشا
آتش به من اَنْدَرزَن، آتش چه زَنَد با من؟
کَنْدَر فَلَک اَفْکَنْدم، صد آتش و صد غوغا
گَر چَرخ همه سَر شُد، وَرْ خاک همه پا شُد
نی سَر بِهِلَم آن را، نی پا بِهِلَم این را
یا صافِیَهَ اَلْخَمْرِ فی آنِیَهِ اَلْمَوْلی’
اَسْکِرْ نَفَرًا لُدًّا وَ السُّکْرُ بِنا اَوْلی’
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
