آمد آن حور و دست من بربست
زده استادوار نیش به دست

زنخ او به دست بگرفتم
چون رگ دست من ز نیش بخست

گفت هشیار باش و آهسته
دست هر جا مزن چون مردم مست

گفتمش گر به دست بگرفتم
زنخ سادهٔ تو عذرم هست

زان که هنگام رگ زدن شرطست
گوی سیمین گرفتن اندر دست