هوش مصنوعی: این متن عرفانی و عاشقانه بیانگر عشق و وفاداری به معشوق الهی است. شاعر اعلام می‌کند که در دل او تنها معشوق الهی جای دارد و غیر از او همه چیز بی‌ارزش است. او تأکید می‌کند که عشق به خداوند بر هر چیز دیگری برتری دارد و حسادت و رشک تنها شایسته انبیا و اولیای الهی است. همچنین، شاعر به شخصیت‌های مقدس مانند عیسی، بوبکر، عمر، عثمان و علی اشاره می‌کند و از شمس تبریز به عنوان الهام‌بخش خود یاد می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات به شخصیت‌های تاریخی و مذهبی نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

غزل شمارهٔ ۱۱۴

اَنْدَر دلِ ما تویی نِگارا
غیرِ تو کُلوخ و سَنگِ خارا

هر عاشق، شاهِدی گُزیده‌ست
ما جُز تو ندیده‌ایم یارا

گَر غیرِ تو ماه باشد ای جان
بر غیرِ تو نیست رَشکْ ما را

ای خَلْق حَدیثِ او مَگویید
باقی همه شاهِدانْ شما را

بَر نَقشِ فَنا چه عشق بازَد
آن کَس که بِدید کِبْریا را

بر غیرِ خدا حَسَد نَیارَد
آن کَس که گُمان بَرَد خدا را

گَر رَشک و حَسَد بَری، بَرو بَر
کین رَشک بُده‌ست انبیا را

چون رفت بر آسْمانِ چارُم
عیسی’ چه کُند کلیسیا را

بوبَکر و عُمَر به جان گُزیدند
عُثمان و عَلیّ مُرتَضی را

شَمسِ تبریز جو رَوان کُن
گَردان کُن سَنگِ آسیا را
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۵
نظرها و حاشیه ها
نیلوفر
۱۳۹۹/۷/۱۷ ۱۲:۰۹

ببخشید میشه معنی شعر رو هم بزارید؟

گوهرین: با سلام و احترام. متاسفانه در حال حاضر توانایی نوشتن شرح و تفسیر بر آثار را نداریم.