هوش مصنوعی: این متن به قدرت جادو و سحر اشاره دارد که می‌تواند واقعیت را تغییر دهد و موجودات را به شکل‌های دیگر تبدیل کند. همچنین، از تأثیر سحر بر ادراک و بینش انسان سخن می‌گوید و به مفاهیمی مانند تقدیر، قضا و هدایت اشاره می‌کند. در نهایت، مخاطب را از افتادن در دام سوفسطایی‌گری برحذر می‌دارد و به استفاده از زبان معنوی تشویق می‌کند.
رده سنی: 16+ این متن حاوی مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. همچنین، برخی مفاهیم مانند سحر و جادو ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده یا نامفهوم باشد.

غزل شمارهٔ ۱۱۶

ای سَخت گرفته جادُوی را
شیری بِنِموده آهُوی را

از سِحْرِ تو اَحْوَل است دیده
در دیده نَهاده‌یی دُوی را

بِنْموده‌یی از تَرَنجْ آلو
کِی یافت تُرَنجْ آلُوی را

سِحْرِ تو نِمود بَرّه را گُرگ
بِنْموده زِ گندمیْ جوی را

مَنْشورِ بقا نموده سِحْرَت
طومارِ خیالِ مُنْطَوی را

پُر بادِ هدایت است ریشَش
از سِحْرِ تو، جاهلِ غَوی را

سوفَسطاییم کرد سِحْرَت
ای تُرک نِموده هِندُوی را

چون پَشّهِ نِموده وقتِ پیکار
پیلانِ تَهَمْتَنِ قوی را

تا جنگ کنند و راست آرَنْد
تَقدیر و قَضایِ مُستَوی را

سوفَسطایی مَشو، خَمُش کُن
بُگْشایْ زَبانِ مَعنوی را
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.