هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مذهبی است که به ستایش خداوند و بیان عشق و ارادت عارفان به حضرت حق می‌پردازد. در آن از مفاهیمی مانند قیامت، عشق الهی، عرفان، و مقام بندگان خاص خدا مانند بلال حبشی سخن به میان آمده است. همچنین، اشاره‌هایی به مفاهیم دنیوی و اخروی، مانند بهشت و جهنم، وجود دارد. در پایان، شاعر به وضعیت خود و تبعید شدنش اشاره می‌کند و از بی‌اعتنایی مردم به ارزش‌های معنوی شکایت دارد.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که درک آن برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال دشوار است. همچنین، برخی از اصطلاحات و اشارات تاریخی و فلسفی موجود در متن نیاز به دانش پیش‌زمینه دارد که معمولاً در سنین بالاتر کسب می‌شود.

شمارهٔ ۱۰۸

ای خداوند قایم قدوس
ملک تو ناقیاس و نامحسوس

قایمی خود به خود قیام تو نیست
به قیامی که هست ضد جلوس

ساحت سینه‌های مشتاقان
ز آرزوی تو شد به دور و شموس

در دل عارفان حضرت تو
صد نهال از محبتت مغروس

نور افلاک در نهاد قدم
کنی از راه عاشقان مطموس

هشت باغ و چهار رکن سرور
جنت عدن با همه ناموس

پیش آن دل بدانکه کس نخرد
به یکی مشت ارزن و سه فلوس

خاکپای بلال حضرت تو
گشته از راه دین تاج رئوس

خاک بر سر دبیر حضرت را
چون نداند همی یمین غموس

کردم آواره از مساکن عز
حل منجوس و طالع منحوس

گر چه زاغ سیاه گشتستم
نگزینم مقام جز ناقوس

زاغ گر بشنود کند در حال
زین سخنها کرشمه چو طاووس

شد مقیم سرخس و اندر وی
همچو دزدی به قلعه‌ای محبوس

ای سنایی بود که در غزنین
می‌ندانند شاه را ز عروس
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.