هوش مصنوعی: این متن شعری عرفانی و اخلاقی است که بر پرهیز از طمع، تظاهر و دنباله‌روی از هوای نفس تأکید دارد. شاعر توصیه می‌کند که به جای جستجوی قدرت و ثروت، به سیرت نیکوکاران و راه درویشان توجه شود و عشق حقیقی را در جای دیگری نجویند.
رده سنی: 16+ محتوا دارای مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن برای نوجوانان و بزرگسالان مناسب‌تر است. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۱۶۸

شغل سرهنگان دین از مرد متواری مجوی
سیرت ابرار را در طبع اضراری مجوی

از هوای فقر مردان کاخ فغفوری مخواه
در سرای سوز سلمان تخت جباری مجوی

در میان دوکدان لاف هر تردامنی
نیزه و گرز و کمان و تیر عیاری مجوی

دل که در سودا غمی شد بینی از بویش مگیر
در خرابهٔ بام گلخن طبل عطاری مجوی

خلعت بوذر نداری گام دینداری منه
قوت حیدر نداری نام کراری مجوی

خار پای راه درویشان آن درگاه را
در کف دست عروس مهد عماری مجوی

هر کسی را نور صدق عشق این ره کی دهد
صورت خورشید را اندر شب تاری مجوی

گرد طاووسان دین گرد و بمان اوباش را
در دهان زاغ پیسه مشک تاتاری مجوی

بر سر طور هوا طنبور شهوت می‌زنی
عشق داری لن ترانی را بدین خواری مجوی

ور تو خواهی نفس شیطان از تو بیزاری کند
نام عشق دوست را جز از سر زاری مجوی
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.