۳۲۰ بار خوانده شده
سخن را به خواب اندرون دوش گفتم
که گر شدی معزی تو دایم همی زی
فلک سرد بادی برآورد و گفتا
دریغا معزی دریغا معزی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
که گر شدی معزی تو دایم همی زی
فلک سرد بادی برآورد و گفتا
دریغا معزی دریغا معزی
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۲ - در رثای امیر معزی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۴ - در هجای علی سه بوسش
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.