ای سه بوسش به آدمی ناژی
زن تو راستست و تو کاژی

از بغیضان جام و باخرزی
وز عوانان ملین و باژی

از خسیسی که هستی ای ملعون
بر ... زن چو ماکیان کاژی

از ستاره همه ربایی گوشت
ای زنت روسبی غلیواژی

به شعر اندرت مردم خواندم ای خر
که تا کارم ز تو گیرد فروغی

خطی نارایجم دادی و شاید
دروغی را چه آید جز دورغی