هوش مصنوعی: این شعر از هنرمندی می‌گوید که هنرهایش در نظر عقل زیبا و جذاب هستند، اما حسودان و دشمنان از موفقیت او رنج می‌برند و سعی می‌کنند با انتقاد و تهمت ارزش کارهایش را کم کنند. شاعر با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند طوطی شیرین‌زبان، دریا و گوهر، و ابر باران‌زنده، تأثیر هنر خود را توصیف می‌کند و نشان می‌دهد که دوستان از هنر او لذت می‌برند، اما دشمنان حتی زیباترین چیزها را نیز زشت می‌بینند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق اجتماعی و روان‌شناختی مانند حسد، انتقاد، و ارزش هنر است که درک آن‌ها به بلوغ فکری نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۴۲ - وله ایضا

هر هنر من که زانگیز طبع
در نظر عقل شود جلوه‌گر

خصم بداندیش حسد پیشه را
ناوکی از رشک رسد بر جگر

طوطی شیرین عمل نطق من
کام جهان را چو کند پرشکر

چاشنی آن به مذاق حسود
چون رسد از زهر بود تلخ‌تر

ز آب و هوای چمن طبع من
چون شود اشجار سخن پرثمر

بی جهتی ناخن دخل غنیم
میوه خراشی کند از هر شجر

طایر عنقا لقب درک من
بیضهٔ معنی چو کشد زیر پر

خصم سیه‌رو کندش زاغ نام
روح قدس گر زند از بیضه سر

جنبش دریای خیالات من
افکند از تک چو به ساحل گوهر

مدعی آن لل شهوار را
گاه خزف خواند و گاهی حجر

ابر مطیر شکرین کلک من
بر چمن دهر چو ریزد مطر

دوست خورد نیشکر از فیض آن
زهر گیا دشمن حیوان سیر

محتشم اندر نظر عیب جو
عیب تو این است که داری هنر
وزن: مفتعلن مفتعلن فاعلن (سریع مطوی مکشوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۱ - وله ایضا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۳ - در مدح میر محمد ممن فرماید
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.