هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در سوگ فردی به نام محمد امین سروده شده است. شعر به زیبایی‌های ظاهری و اخلاقی محمد امین اشاره می‌کند و سپس از مرگ ناگهانی او و تأثیر این فقدان بر جهان سخن می‌گوید. در پایان، تاریخ مرگ او با عبارتی نمادین بیان می‌شود.
رده سنی:
16+
محتوا شامل موضوعاتی مانند مرگ و سوگ است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال سنگین باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از شعر و مفاهیم نمادین آن معمولاً به بلوغ فکری بیشتری نیاز دارد.
شمارهٔ ۱۰۰ - مرثیه
خورشید اوج حسن محمد امین که بود
روشن ز رویش آینهٔ آفتاب و مه
وز کثرت مرور شهور و سنین نداشت
کاهش به ماه طلعتش از هیچ باب ره
ناگه گرفته شد به کسوف اجل جهان
کافاق را ز تیرگیش روز شد سیه
پیر خرد ز مرگ جهان سوز او چو کرد
در ظلمت زمانه ماتم نشین نگه
از سوز دل تهیهٔ تاریخ کرد و گفت
عالم شده به مرگ محمد امین سیه
روشن ز رویش آینهٔ آفتاب و مه
وز کثرت مرور شهور و سنین نداشت
کاهش به ماه طلعتش از هیچ باب ره
ناگه گرفته شد به کسوف اجل جهان
کافاق را ز تیرگیش روز شد سیه
پیر خرد ز مرگ جهان سوز او چو کرد
در ظلمت زمانه ماتم نشین نگه
از سوز دل تهیهٔ تاریخ کرد و گفت
عالم شده به مرگ محمد امین سیه
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۹ - قطعه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
