هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از تشبیه سفره به گل با رنگ‌های متضاد (سرخ از بیرون و زرد از درون) استفاده می‌کند و سپس به رابطه بین یک خواجه (هندو) و غلامی ترک اشاره می‌کند که وفاداری و جوانمردی را به نمایش می‌گذارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم تمثیلی و فرهنگی است که ممکن است برای درک کامل، نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک و زمینه‌های تاریخی داشته باشد. همچنین، اشاره به روابط پیچیده اجتماعی مانند غلامی و وفاداری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر چالش‌برانگیز باشد.
شمارهٔ ۲۱۵
سفره‌ای و بر او چو سفرهٔ گل
از برون سرخ و از درون زردیش
خواجه شد هندوی غلامی ترک
تا وفا دارد از جوان مردیش
از برون سرخ و از درون زردیش
خواجه شد هندوی غلامی ترک
تا وفا دارد از جوان مردیش
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۱۴
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۱۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
