هوش مصنوعی:
این متن به مقایسه‌ی عشق و عقل می‌پردازد و عشق را برتر از عقل می‌داند. شاعر بیان می‌کند که عشق فضیلتی است که عقل نمی‌تواند آن را درک کند و عاشقان را ستایش می‌کند، در حالی که عاقلان را از این مسیر دور می‌داند. همچنین، تأکید می‌کند که زندگی بدون عشق بی‌معناست و عشق را به عنوان جوهره‌ی زندگی معرفی می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم پیچیده‌ی عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۱۷۲
در میانِ عاشقانْ عاقل مَبا
خاصه اَنْدَر عشقِ این لَعْلین قَبا
دور بادا عاقلان از عاشقان
دور بادا بویِ گُلْخُن از صَبا
گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست
وَرْ دَرآیَد عاشقی صَد مَرحَبا
مَجِلسِ ایثار و عقلِ سَخت گیر؟
صَرفه اَنْدَر عاشقی باشد وَبا
نَنْگ آیَد عشق را از نورِ عقل
بَد بُوَد پیری در ایّامِ صِبا
خانه بازآ عاشقا تو زوتَرَک
عُمرْ خود بی‌عاشقی باشد هَبا
جان نگیرد شَمسِ تبریزی به دست
دست بر دل نِهْ برون رَوْ قالَبا
خاصه اَنْدَر عشقِ این لَعْلین قَبا
دور بادا عاقلان از عاشقان
دور بادا بویِ گُلْخُن از صَبا
گَر دَرآیَد عاقلی گو راه نیست
وَرْ دَرآیَد عاشقی صَد مَرحَبا
مَجِلسِ ایثار و عقلِ سَخت گیر؟
صَرفه اَنْدَر عاشقی باشد وَبا
نَنْگ آیَد عشق را از نورِ عقل
بَد بُوَد پیری در ایّامِ صِبا
خانه بازآ عاشقا تو زوتَرَک
عُمرْ خود بی‌عاشقی باشد هَبا
جان نگیرد شَمسِ تبریزی به دست
دست بر دل نِهْ برون رَوْ قالَبا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
