هوش مصنوعی:
شاعر که خود را خاقان می‌خواند، بیان می‌کند که به‌حدی از صفا و پاکی رسیده که حتی به دشمنان خود نیز نیکی می‌کند. او از گفتار ناپخته دیگران می‌سوزد، اما به جای تلافی بدی، به نیکوکاران پناه می‌برد و از خدا می‌خواهد که او را از بدی دیگران حفظ کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم اخلاقی و عرفانی است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، زبان شعر کلاسیک ممکن است برای کودکان دشوار باشد.
شمارهٔ ۳۰۰
من که خاقانیم این مایه صفا یافته‌ام
که به دل در حق بدخواه شدم نیکی خواه
چون شوم سوخته از خامی گفتار بدان
به نکوکار پناه آرم و او هست گواه
که نگویم که مکافات بدیشان بد کن
لیک گویم که مرا از بدشان دار نگاه
که به دل در حق بدخواه شدم نیکی خواه
چون شوم سوخته از خامی گفتار بدان
به نکوکار پناه آرم و او هست گواه
که نگویم که مکافات بدیشان بد کن
لیک گویم که مرا از بدشان دار نگاه
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۳
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۱ - در حسرت عمر گذشته
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
