هوش مصنوعی:
در این متن، شاعر بیان می‌کند که انسان‌های خودخواه و بی‌تفاوت به دیگران، تنها به فکر منافع خود هستند و حتی در مواقعی که می‌توانند به دیگران کمک کنند، از این کار خودداری می‌ورزند. این متن به نوعی انتقاد از رفتارهای خودخواهانه و عدم همدردی با دیگران است.
رده سنی:
15+
محتوا دارای مفاهیم انتقادی و اخلاقی است که درک آن برای کودکان دشوار بوده و مناسب سنین بالاتر است. همچنین، این متن نیاز به درک نسبی از روابط اجتماعی و انسانی دارد.
شمارهٔ ۱۲۲
نه آدمیست که در خرمی و مجموعی
به خستگان پراکنده بر نبخشاید
گلیم خویش برآرد سیه گلیم از آب
وگر گلیم رفیق آب می‌برد شاید
به خستگان پراکنده بر نبخشاید
گلیم خویش برآرد سیه گلیم از آب
وگر گلیم رفیق آب می‌برد شاید
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۲۱ - در مدح صاحب دیوان
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
