هوش مصنوعی:
این متن درباره تأثیرات منفی شهوت و جماع بر جسم و روح انسان صحبت می‌کند و توصیه می‌کند که به جای دنبال کردن لذت‌های دنیوی، به عشق دینی و معنوی روی آورده تا به روشنایی و جوانی روحی دست یابیم. همچنین، متن به انتقاد از اهل دنیا و پژمردگی روح آنان می‌پردازد.
رده سنی:
18+
متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، موضوعاتی مانند شهوت و انتقاد از رفتارهای دنیوی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر مناسب نباشد.
غزل شمارهٔ ۱۹۵
شَهوت که با تو رانَنْد، صد تو کنند جان را
چون با زنی بِرانی، سُستی دَهَد میان را
زیرا جِماعِ مُرده، تَن را کُند فَسُرده
بِنْگَر به اهلِ دنیا، دَریاب این نشان را
میران و خواجگانْشان، پَژمُرده است جانْشان
خاکِ سیاه بر سَر، این نوعْ شاهِدان را
دَررو به عشقِ دینی، تا شاهِدان بِبینی
پُرنور کرده از رُخْ آفاقِ آسْمان را
بَخشَد بُتِ نَهانی، هر پیر را جوانی
زان آشیانِ جانی، این است اَرغَوان را
خامُش کُنی وَگَر نی، بیرون شوم از این جا
کَزْ شومیِ زبانَت، می‌پوشَد او دَهان را
چون با زنی بِرانی، سُستی دَهَد میان را
زیرا جِماعِ مُرده، تَن را کُند فَسُرده
بِنْگَر به اهلِ دنیا، دَریاب این نشان را
میران و خواجگانْشان، پَژمُرده است جانْشان
خاکِ سیاه بر سَر، این نوعْ شاهِدان را
دَررو به عشقِ دینی، تا شاهِدان بِبینی
پُرنور کرده از رُخْ آفاقِ آسْمان را
بَخشَد بُتِ نَهانی، هر پیر را جوانی
زان آشیانِ جانی، این است اَرغَوان را
خامُش کُنی وَگَر نی، بیرون شوم از این جا
کَزْ شومیِ زبانَت، می‌پوشَد او دَهان را
وزن: مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن (مضارع مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۹۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
