هوش مصنوعی:
این متن با استفاده از تصاویر و استعاره‌های زیبا، به ستایش خداوند و یادآوری نعمت‌های او می‌پردازد. از تسبیح طبیعت تا هدایت روح به سوی مرغزارهای معنوی، متن به خواننده یادآوری می‌کند که خداوند را فراموش نکند و به یاد او باشد.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و مذهبی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک فارسی دارد. بنابراین، مناسب نوجوانان و بزرگسالانی است که توانایی درک و تحلیل چنین مفاهیمی را دارند.
غزل شمارهٔ ۲۴۷
بانگِ تَسْبیحْ بِشْنَو از بالا
پس تو هم سَبِّحِ اسْمَهُ الَاعْلی
گُل و سُنُبل چَرَد دِلَت چون یافت
مَرغْزاری که اَخْرَجَ الْمَرْعی
یَعْلَمُ الجَهْرَ نَقْشِ این آهوست
نافِ مُشکینِ او وَ مایَخْفی
نَفَسِ آهوانِ او چو رَسید
روح را سویِ مُرغزارِ هُدی
تشنه را کِی بُوَد فراموشی
چون سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسی
پس تو هم سَبِّحِ اسْمَهُ الَاعْلی
گُل و سُنُبل چَرَد دِلَت چون یافت
مَرغْزاری که اَخْرَجَ الْمَرْعی
یَعْلَمُ الجَهْرَ نَقْشِ این آهوست
نافِ مُشکینِ او وَ مایَخْفی
نَفَسِ آهوانِ او چو رَسید
روح را سویِ مُرغزارِ هُدی
تشنه را کِی بُوَد فراموشی
چون سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۴۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
