بانگِ تَسْبیحْ بِشْنَو از بالا
پس تو هم سَبِّحِ اسْمَهُ الَاعْلی

گُل و سُنُبل چَرَد دِلَت چون یافت
مَرغْزاری که اَخْرَجَ الْمَرْعی

یَعْلَمُ الجَهْرَ نَقْشِ این آهوست
نافِ مُشکینِ او وَ مایَخْفی

نَفَسِ آهوانِ او چو رَسید
روح را سویِ مُرغزارِ هُدی

تشنه را کِی بُوَد فراموشی
چون سَنُقْرِئُکَ فَلا تَنْسی