هوش مصنوعی:
شاعر از درد عشق و رنج‌های ناشی از آن می‌گوید و از صبر به عنوان پناهگاهی برای تحمل این رنج‌ها یاد می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مضامین عاطفی عمیق و اشاره به رنج‌های عشق است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد.
رباعی شمارهٔ ۱۷۲
زان پس که دل و دیده بر من سپرند
با عشق یکی شوند و آبم ببرند
صبرا به تو آیم غم کارم بخوری
ای صبر نگویی که ترا با چه خورند
با عشق یکی شوند و آبم ببرند
صبرا به تو آیم غم کارم بخوری
ای صبر نگویی که ترا با چه خورند
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
