۳۶۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۸۹

یا مُخْجِلَ الْبَدْرِ اَشْرِقْنا بِلالاءِ
یا ساقیَ الرُّوحِ اَسْکِرْنا بِصَهْباءِ

لا تَبْخَلَنَّ وَ اَوْفِرْ راحَنا مَدَدا
حَتّی تُنادِمَ فی اَخْذ وَ اِعْطاءِ

دَعْنا تُنافِسُ فِی الصَّهْباء مِنْ سَکَر
بِالسُّکْرِ نَذْهَلُ عَنْ وَصف و اسماءِ

خَوابِیَ الْغَیْبِ قَدْ اَمْلاتُها مَدَدا
راحا یطهر عن شُحّ و شَحْناءِ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.