هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از زیبایی‌های طبیعت و نوشیدنی‌های روح‌افزا سخن می‌گوید. او از ساقی می‌خواهد که در بخشش نوشیدنی سخاوتمند باشد تا بتوانند در نشئه و مستی غرق شوند و از دنیای مادی و نام‌ها و صفات آن دوری کنند. شاعر به دنبال تجربه‌ای معنوی و رهایی از کدورت‌ها و کینه‌ها است.
رده سنی: 18+ این متن شامل مفاهیم عرفانی و اشاره به نوشیدنی‌های مستی‌آور است که ممکن است برای مخاطبان زیر 18 سال مناسب نباشد. همچنین، درک عمیق مفاهیم عرفانی و شاعرانه آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه بیشتری دارد.

غزل شمارهٔ ۲۸۹

یا مُخْجِلَ الْبَدْرِ اَشْرِقْنا بِلالاءِ
یا ساقیَ الرُّوحِ اَسْکِرْنا بِصَهْباءِ

لا تَبْخَلَنَّ وَ اَوْفِرْ راحَنا مَدَدا
حَتّی تُنادِمَ فی اَخْذ وَ اِعْطاءِ

دَعْنا تُنافِسُ فِی الصَّهْباء مِنْ سَکَر
بِالسُّکْرِ نَذْهَلُ عَنْ وَصف و اسماءِ

خَوابِیَ الْغَیْبِ قَدْ اَمْلاتُها مَدَدا
راحا یطهر عن شُحّ و شَحْناءِ
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.