۳۵۲ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۹۰

بی‌یار مَهِل ما را، بی‌یار مَخُسب امشب
زِنْهار مَخور با ما، زِنْهار مَخُسب امشب

امشب زِ خود اَفْزونیم، در عشقْ دِگَرگونیم
این بار بِبین چونیم، این بار مَخُسب امشب

ای طوقِ هوایِ تو اَنْدَر همه گَردن‌ها
ما را همه شب تنها مَگْذار مَخُسب امشب

صیدیم به شَستِ غَم، شوریده و مَستِ غَم
ما را تو به دستِ غَم مَسْپار مَخُسب امشب

ای سَروْ گُلِستان را، وِیْ ماهْ شَبِستان را
این ماه پَرَستان را، مازار مَخُسب امشب
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۸۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.