هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از معشوق خود می‌خواهد که امشب نخوابد و با او بیدار بماند. شاعر معشوق را به زیبایی‌های طبیعت مانند ماه و باغ تشبیه می‌کند و از او می‌خواهد که امشب را که شب قدر است، بیدار بماند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و مذهبی است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان زیر 15 سال قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از تشبیهات و مفاهیم عمیق در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر وجود دارد.
غزل شمارهٔ ۲۹۳
مِهمانِ تواَم ای جان، زِنهار مَخُسب امشب
ای جان و دلِ مهمان، زِنهار مَخُسب امشب
رویِ تو چو بَدْر آمد، امشبْ شبِ قَدْر آمد
ای شاهِ همه خوبان زِنهار مَخُسب امشب
ای سَروِ دو صد بُستان، آرامِ دلِ مَستان
بُردی دل و جانْ بِستانْ، زِنهار مَخُسب امشب
ای باغِ خوشِ خندان، بی‌تو دو جهانْ زندان
آنی تو و صد چندان، زِنهار مَخُسب امشب
ای جان و دلِ مهمان، زِنهار مَخُسب امشب
رویِ تو چو بَدْر آمد، امشبْ شبِ قَدْر آمد
ای شاهِ همه خوبان زِنهار مَخُسب امشب
ای سَروِ دو صد بُستان، آرامِ دلِ مَستان
بُردی دل و جانْ بِستانْ، زِنهار مَخُسب امشب
ای باغِ خوشِ خندان، بی‌تو دو جهانْ زندان
آنی تو و صد چندان، زِنهار مَخُسب امشب
وزن: مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن (هزج مثمن اخرب)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۴
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
