هوش مصنوعی:
این متن شعری است که در آن شاعر از گریه آسمان و تأثیر آن بر طبیعت و عشق سخن می‌گوید. گریه آسمان باعث رشد گل‌ها و بنفشه‌ها می‌شود و گریه عاشقان نیز باعث ایجاد مهر و محبت می‌گردد. شاعر از ارتباط بین گریه و خنده، و تأثیرات آن بر زندگی انسان و طبیعت صحبت می‌کند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد که معمولاً در سنین بالاتر دیده می‌شود.
غزل شمارهٔ ۲۹۷
ای در غَمِ تو به سوز و یارَب
بِگْریسته آسْمان همه شب
گَر چَرخ بِگریَد و بِخَندد
آن جَذبه خاک باشد اَغلَب
از بس که بریخت اشک بر خاک
شُد خاکْ زِ اشکِ او مُطَیِّب
از گریه آسْمان دَرآمَد
صد باغ به خنده مُذَهَّب
من بودم و چَرخْ دوش گِریان
او را و مرا یکی‌ست مَذهَب
از گریه آسْمان چه رویَد؟
گُل‌ها و بنفشه مُرَطَّب
وَزْ گریه عاشقان چه روید؟
صد مِهْر درونِ آن شِکَرلب
آن، چَشم به گریه می‌فَشارَد
تا بِفْشارَد نِگار غَبْغَب
این گریه ابر و خنده خاک
از بَهرِ من و تو شُد مُرکَّب
وین گریه ما و خنده ما
از بَهرِ نتیجه شُد مُرتَّب
خاموش کُن و نِظاره می‌کُن
اَنْدَر طَلَبِ جهان و مَطْلَب
بِگْریسته آسْمان همه شب
گَر چَرخ بِگریَد و بِخَندد
آن جَذبه خاک باشد اَغلَب
از بس که بریخت اشک بر خاک
شُد خاکْ زِ اشکِ او مُطَیِّب
از گریه آسْمان دَرآمَد
صد باغ به خنده مُذَهَّب
من بودم و چَرخْ دوش گِریان
او را و مرا یکی‌ست مَذهَب
از گریه آسْمان چه رویَد؟
گُل‌ها و بنفشه مُرَطَّب
وَزْ گریه عاشقان چه روید؟
صد مِهْر درونِ آن شِکَرلب
آن، چَشم به گریه می‌فَشارَد
تا بِفْشارَد نِگار غَبْغَب
این گریه ابر و خنده خاک
از بَهرِ من و تو شُد مُرکَّب
وین گریه ما و خنده ما
از بَهرِ نتیجه شُد مُرتَّب
خاموش کُن و نِظاره می‌کُن
اَنْدَر طَلَبِ جهان و مَطْلَب
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
