هوش مصنوعی:
این متن به بیان تفاوت بین ظاهر و باطن افراد می‌پردازد و از تشبیهات مختلف برای نشان دادن این تفاوت استفاده می‌کند. همچنین، به موضوعاتی مانند عشق، فریب، عدالت و حقیقت اشاره می‌کند. متن با استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات عمیق، خواننده را به تفکر و جستجوی حقیقت دعوت می‌کند.
رده سنی:
18+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به تجربه و بلوغ فکری دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیهات پیچیده ممکن است برای خوانندگان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۲۹۸
آه از این زشتان که مَهْ‌رو می‌نِمایَند از نِقاب
از درون‌سو کاه تاب و از بُرون‌سو ماهْتاب
چَنگِ دَجّال از درون و رَنگِ اَبْدال از بُرون
دام دُزدان در ضَمیر و رَمْزِ شاهان در خِطاب
عاشقِ چادر مَباش و خَر مَران در آب و گِل
تا نمانی زاب و گِل مانند خَر اَنْدَر خِلاب
چون به سگ نان اَفْکَنی سگ بو کُند آن‌گَه خورَد
سگ نه‌یی، شیری، چه باشد بَهرِ نان چندین شتاب؟
در هر آن مُردار بینی رَنگَکی، گویی که جان
جانْ کجا رنگ از کجا؟ جان را بِجو، جان را بیاب
تو سؤال و حاجَتی، دِلْبَر جوابِ هر سؤال
چون جواب آید فَنا گردد سؤال اَنْدَر جواب
از خِطابَش هست گشتی چون شراب از سَعیِ آب
وَزْ شرابَش نیست گشتی، هَمچو آب اَنْدَر شراب
او زِ نازِش سَرکَشیده، همچو آتش در فُروغ
تو زِ خَجْلَت سَر فِکَنده، چون خَطا پیش صَواب
گَر خَزانِ غارتی، مَر باغ را بی‌بَرگ کرد
عَدْلِ سُلطانِ بهار آمد، برایِ فَتْحِ باب
بَرگ‌ها چون نامه‌ها بر وِیْ نِبِشته خَطِّ سَبز
شَرحِ آن خَط‌ها بِجو از عِنْدَهُ اُمُّ الْکِتاب
از درون‌سو کاه تاب و از بُرون‌سو ماهْتاب
چَنگِ دَجّال از درون و رَنگِ اَبْدال از بُرون
دام دُزدان در ضَمیر و رَمْزِ شاهان در خِطاب
عاشقِ چادر مَباش و خَر مَران در آب و گِل
تا نمانی زاب و گِل مانند خَر اَنْدَر خِلاب
چون به سگ نان اَفْکَنی سگ بو کُند آن‌گَه خورَد
سگ نه‌یی، شیری، چه باشد بَهرِ نان چندین شتاب؟
در هر آن مُردار بینی رَنگَکی، گویی که جان
جانْ کجا رنگ از کجا؟ جان را بِجو، جان را بیاب
تو سؤال و حاجَتی، دِلْبَر جوابِ هر سؤال
چون جواب آید فَنا گردد سؤال اَنْدَر جواب
از خِطابَش هست گشتی چون شراب از سَعیِ آب
وَزْ شرابَش نیست گشتی، هَمچو آب اَنْدَر شراب
او زِ نازِش سَرکَشیده، همچو آتش در فُروغ
تو زِ خَجْلَت سَر فِکَنده، چون خَطا پیش صَواب
گَر خَزانِ غارتی، مَر باغ را بی‌بَرگ کرد
عَدْلِ سُلطانِ بهار آمد، برایِ فَتْحِ باب
بَرگ‌ها چون نامه‌ها بر وِیْ نِبِشته خَطِّ سَبز
شَرحِ آن خَط‌ها بِجو از عِنْدَهُ اُمُّ الْکِتاب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۹۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۹۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
