هوش مصنوعی:
این متن شعری است که از باز شدن درب رحمت و نجات از غربت سخن می‌گوید. شاعر به مخاطبان خود بشارت می‌دهد که زمان رضایت و وصال با محبوب فرا رسیده است و از آنان می‌خواهد که بر گذشته افسوس نخورند. در این شعر، مفاهیمی مانند عشق، وفا، سکوت معنادار و لطف الهی مورد تأکید قرار گرفته‌اند.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و معنوی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و نمادهای پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۲۰
اَبْشِروا یا قَوْمُ هذا فَتْحُ بابْ
قَدْ نَجَوْتُمْ مِنْ شَتابِ الِاَغْتِرابْ
اِفْرَحُوا قَدْ جاءَ میقاتُ الرِّضا
مِنْ حَبیبٍ عِنْدَه اُمَ الْکِتابْ
قالَ لا تَاْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ
اِذْ بَدی بَدْرٌ خَرُوقٌ الِلْحِجابْ
ذا مُناخٌ اَوْقِفُوا بُعْرانَنا
ذا نَعِیمٌ لَیْسَ یُحْصیهِ الْحِسابْ
اِنَّ فی عَتْبِ الْهَوی اِلْفَ الْوَفا
اِنَّ فی صَمْتِ الْوَلا لُطْفَ الْخِطابْ
قَدْ سَکَتْنا فَافْهَموا سِرَّ السُّکُوتْ
یا کِرامُ اللّه اَعْلَمْ بِالصَّوابْ
قَدْ نَجَوْتُمْ مِنْ شَتابِ الِاَغْتِرابْ
اِفْرَحُوا قَدْ جاءَ میقاتُ الرِّضا
مِنْ حَبیبٍ عِنْدَه اُمَ الْکِتابْ
قالَ لا تَاْسَوْا عَلی ما فاتَکُمْ
اِذْ بَدی بَدْرٌ خَرُوقٌ الِلْحِجابْ
ذا مُناخٌ اَوْقِفُوا بُعْرانَنا
ذا نَعِیمٌ لَیْسَ یُحْصیهِ الْحِسابْ
اِنَّ فی عَتْبِ الْهَوی اِلْفَ الْوَفا
اِنَّ فی صَمْتِ الْوَلا لُطْفَ الْخِطابْ
قَدْ سَکَتْنا فَافْهَموا سِرَّ السُّکُوتْ
یا کِرامُ اللّه اَعْلَمْ بِالصَّوابْ
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۱۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۲۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
