هوش مصنوعی: این متن شعری است که در آن شاعر از تغییرات و دگرگونی‌های ناگهانی در عشق و زندگی شکایت می‌کند. او از شیوه‌های جدید و ناشناخته‌ای که در روابط و احساساتش رخ داده است، ابراز تعجب و ناراحتی می‌کند. شاعر از عشق قدیمی خود یاد می‌کند و از این که دوباره به عشق روی آورده است، اما این بار با شیوه‌های متفاوتی روبرو شده است. او از غم و اندوهی که در این مسیر تجربه کرده است، سخن می‌گوید و از خوانندگان می‌خواهد که این شور و حال عجیب را ببینند و درک کنند.
رده سنی: 16+ این متن شامل مفاهیم عمیق عاطفی و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، موضوعات مربوط به عشق و غم و اندوه نیاز به بلوغ فکری و تجربه‌ی بیشتری دارد تا به درستی درک شود.

غزل شمارهٔ ۳۴۵

بگو ای یارِ هَمراز، این چه شیوه‌ست؟
دِگَرگون گشته‌یی باز، این چه شیوه‌ست؟

عَجَب تُرکِ خوش‌رَنگ این چه رَنگ است؟
عَجَب ای چَشمِ غَمّاز، این چه شیوه‌ست؟

دِگَربار این چه دام است و چه دانه‌ست؟
که ما را کُشتی از ناز، این چه شیوه‌ست؟

دَریدی پَردهٔ ما، این چه پرده‌ست؟
یکی پَرده بَرانداز، این چه شیوه‌ست؟

مَنَم آن کُهنه عشقی که دِگَربار
گرفتم عشق از آغاز، این چه شیوه‌ست؟

بِدان آوازْ جان دادن حَلال است
زِهی آوازِ دَمْساز، این چه شیوه‌ست؟

مُسلمانان شما این شور بینید
که مِثْلَش نیست هَنْباز، این چه شیوه‌ست؟

شراب و عشق و رَنگم هر سه غَمّاز
یکی پنهانْ سه غمّاز، این چه شیوه‌ست؟
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۴
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.