هوش مصنوعی:
این متن به توصیف فردی ثروتمند اما بخیل می‌پردازد که با وجود داشتن ثروت فراوان، از بخشش و کمک به دیگران خودداری می‌کند. وجود او مانند کوهی بزرگ است، اما سخاوت و بخشش در او مرده است.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم اخلاقی و اجتماعی است که برای درک کامل آن، خواننده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و زبان ادبی ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد.
غزل شمارهٔ ۳۴۹
مَبَر رنج ای برادر خواجه سخت‌ست
به وَقتِ داد و بَخششْ شوربَخت‌ست
اگر چه باغ را نیمی گرفته‌ست
وَلیکِن سخت بی‌میوه درخت‌ست
گُشاده ابروست و بسته کیسه
مَشو غِرّه که او را سیم و رَخْت‌ست
دو دَستَش را به تَخته دوختَسْتَند
چه سود ار خواجه بر بالای تخت‌ست
وجودش گر چه یک پاره‌ست چون کوه
سَخایَش مُرده است و لَخْت لَخْت‌ست
به وَقتِ داد و بَخششْ شوربَخت‌ست
اگر چه باغ را نیمی گرفته‌ست
وَلیکِن سخت بی‌میوه درخت‌ست
گُشاده ابروست و بسته کیسه
مَشو غِرّه که او را سیم و رَخْت‌ست
دو دَستَش را به تَخته دوختَسْتَند
چه سود ار خواجه بر بالای تخت‌ست
وجودش گر چه یک پاره‌ست چون کوه
سَخایَش مُرده است و لَخْت لَخْت‌ست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۴۸
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۵۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
