هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و توصیفی، زیبایی و جذابیت معشوق را با استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های زیبا مانند چشم‌های آهوانه‌ش، ابروان کمانی، و زلف درهم توصیف می‌کند. شاعر احساسات عمیق خود را نسبت به معشوق بیان کرده و از عشق و اسارت دل در زنجیر زلف او سخن می‌گوید. همچنین، شاعر به بی‌نظیر بودن معشوق در زیبایی اشاره می‌کند و اعلام می‌کند که حاضر است سر خود را به پای او بیندازد.
رده سنی:
16+
این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد تا به درستی درک شود.
غزل شمارهٔ ۳۶۲
دو چَشمِ آهُوانَه‌شْ شیرگیر است
کَزو بر من رَوانْ بارانِ تیر است
کَمانِ ابروان و تیرِ مُژگان
گُواهانَند کو بر جانْ امیر است
چو زُلفِ دَرهَمَش دَرهَم از آنَم
که بویِ او بِهْ از مُشک و عَبیر است
در آن زُلْفین از آن می‌پیچَد این جان
که دلْ زَنجیرِ زُلْفَش را اسیر است
مگو آن سَروِ ما را تو نَظیری
که ماهِ ما به خوبیْ بی‌نَظیر است
بِیَندازم من این سَر را به پیشش
اگر چه سَر به پیشِ او حَقیر است
خیالِ رویِ شَهْ را سَجده می‌کُن
خیالِ شَهْ حقیقت را وَزیر است
کَزو بر من رَوانْ بارانِ تیر است
کَمانِ ابروان و تیرِ مُژگان
گُواهانَند کو بر جانْ امیر است
چو زُلفِ دَرهَمَش دَرهَم از آنَم
که بویِ او بِهْ از مُشک و عَبیر است
در آن زُلْفین از آن می‌پیچَد این جان
که دلْ زَنجیرِ زُلْفَش را اسیر است
مگو آن سَروِ ما را تو نَظیری
که ماهِ ما به خوبیْ بی‌نَظیر است
بِیَندازم من این سَر را به پیشش
اگر چه سَر به پیشِ او حَقیر است
خیالِ رویِ شَهْ را سَجده می‌کُن
خیالِ شَهْ حقیقت را وَزیر است
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۶۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
