هوش مصنوعی:
متن درباره عشق و عرفان است و بیان می‌کند که راه حقیقی، راه عشق و رضای محبوب است. شاعر تأکید می‌کند که جستجوی مراد شخصی حرام است و همه چیز باید در جهت رضای محبوب باشد. عشق به عنوان نیرویی والا و مقدس توصیف شده که روح را به سمت کمال هدایت می‌کند.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.
غزل شمارهٔ ۳۷۴
پُرسید کَسی که ره کدامست؟
گفتم کاین راهْ تَرکِ کامست
ای عاشقِ شاه، دان که راهَت
در جُسْتِ رِضایِ آن هُمامست
چون کام و مُرادِ دوست جویی
پس جُستِ مُرادْ خود حَرامست
شُد جُمله روحْ عشقِ مَحبوب
کاین عشق صَوامِعِ کِرامست
کَم از سَرِ کوه نیست عشقش
ما را سَرِ کوهِ این تمامست
غاری که دَر اوست یار، عشقست
جان را زِ جَمالِ او نِظامست
هر چِتْ که صَفا دَهَد صَوابست
تعیین بِنمی کُنم کُدامست
خامُش کُن و پیرِ عشق را باش
کَاندَر دو جهانْ تو را اِمامست
گفتم کاین راهْ تَرکِ کامست
ای عاشقِ شاه، دان که راهَت
در جُسْتِ رِضایِ آن هُمامست
چون کام و مُرادِ دوست جویی
پس جُستِ مُرادْ خود حَرامست
شُد جُمله روحْ عشقِ مَحبوب
کاین عشق صَوامِعِ کِرامست
کَم از سَرِ کوه نیست عشقش
ما را سَرِ کوهِ این تمامست
غاری که دَر اوست یار، عشقست
جان را زِ جَمالِ او نِظامست
هر چِتْ که صَفا دَهَد صَوابست
تعیین بِنمی کُنم کُدامست
خامُش کُن و پیرِ عشق را باش
کَاندَر دو جهانْ تو را اِمامست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۳
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۷۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
