هوش مصنوعی:
این متن به توصیف شخصیتی پیچیده و دوگانه می‌پردازد که ظاهری آرام و خاموش دارد اما در باطن پر از انرژی و جوشش است. شاعر از این شخصیت به عنوان فردی هشدار می‌دهد که ممکن است فریبنده و خطرناک باشد. همچنین، متن به مفاهیمی مانند هوشیاری، فریب، و قدرت روحی اشاره دارد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق فلسفی و عرفانی است که درک آن نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند فریب و هوشیاری ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر پیچیده باشد.
غزل شمارهٔ ۳۸۰
آن خواجه اگر چه تیزگوش است
اِسْتیزه کُن و گِران فروش است
من غِره به سُست خنده او
ایمِن گشتم که او خَموش است
هُش دار که آبِ زیرِ کاه است
بَحری است که زیرِ کَهْ به جوش است
هر جا که رَوی هُش است مِفْتاح
این جا چه کُنی که قُفلْ هوش است
در رویِ تو بِنْگَرد، بِخَندد
مَغرور مَشو که رویْ پوش است
هر دل که به چَنگِ او دَراُفتاد
چون چَنگ همیشه در خُروش است
با این همه روح‌ها چه زنبور
طَوّافِ وِینْد، زانک نوش است
شیری است که غَم زِ هیبَتِ او
در گور مُقیمْ هَمچو موش است
شَمسِ تبریز روزِ نَقْد است
عالَم به چه در حَدیثِ دوش است؟
اِسْتیزه کُن و گِران فروش است
من غِره به سُست خنده او
ایمِن گشتم که او خَموش است
هُش دار که آبِ زیرِ کاه است
بَحری است که زیرِ کَهْ به جوش است
هر جا که رَوی هُش است مِفْتاح
این جا چه کُنی که قُفلْ هوش است
در رویِ تو بِنْگَرد، بِخَندد
مَغرور مَشو که رویْ پوش است
هر دل که به چَنگِ او دَراُفتاد
چون چَنگ همیشه در خُروش است
با این همه روح‌ها چه زنبور
طَوّافِ وِینْد، زانک نوش است
شیری است که غَم زِ هیبَتِ او
در گور مُقیمْ هَمچو موش است
شَمسِ تبریز روزِ نَقْد است
عالَم به چه در حَدیثِ دوش است؟
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۷۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
