هوش مصنوعی:
این متن بیانگر احساسات عاشقانه و شادمانی است که در آن شاعر از عشق و وصل سخن می‌گوید و به زیبایی‌های طبیعت و مستی بلبلان اشاره می‌کند. او از غصه‌های دنیا دوری می‌جوید و به جای آن، به شادی و لذت‌های زندگی می‌پردازد.
رده سنی:
16+
این متن حاوی مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از مفاهیم مانند شراب و مستی نیاز به بلوغ فکری و درک عمیق‌تری دارد که معمولاً در سنین بالاتر حاصل می‌شود.
غزل شمارهٔ ۳۸۲
ای از کَرَمِ تو کارِ ما راست
هر جای که خُرَّمی‌ست ما راست
عاشق به جهان چه غُصّه دارد
تا جامِ شرابِ وَصلْ بَرجاست
هر بادْ چَغانه ای گرفته
کو مُنْتَظرِ اشارتِ ماست
هر آبْ چو پَرده دار گشته
اَنْدَر پَسِ پَرده طرفه بت‌هاست
هر بُلبُل مَست بر نِهالی
ماننده راحِ روحْ اَفْزاست
بسیار مگو که وقتِ آش است
چون گُرْسنگیِّ قومْ شش تاست
هر جای که خُرَّمی‌ست ما راست
عاشق به جهان چه غُصّه دارد
تا جامِ شرابِ وَصلْ بَرجاست
هر بادْ چَغانه ای گرفته
کو مُنْتَظرِ اشارتِ ماست
هر آبْ چو پَرده دار گشته
اَنْدَر پَسِ پَرده طرفه بت‌هاست
هر بُلبُل مَست بر نِهالی
ماننده راحِ روحْ اَفْزاست
بسیار مگو که وقتِ آش است
چون گُرْسنگیِّ قومْ شش تاست
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۶
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۳۸۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۳۸۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
