عشق اَنْدَر فَضْل و عِلْم و دفتر و اوراق نیست
هر چه گفت و گویِ خَلْقْ آن رَهْ رَهِ عُشّاق نیست

شاخِ عشقْ اَنْدَر اَزَل دان بیخِ عشقْ اَنْدَر اَبَد
این شَجَر را تَکیه بر عَرش و ثَریٰ و ساق نیست

عقل را مَعْزول کردیم و هوا را حَد زدیم
کین جَلالَت لایِقِ این عقل و این اخلاق نیست

تا تو مُشتاقی بدان کین اشتیاقِ تو بُتی‌ست
چون شُدی معشوق ازان پَس هستیِ مُشتاق نیست

مَردِ بَحری دایما بر تَختهٔ خوف و رَجاست
چون که تَخته و مَرد فانی شُد جُز اِسْتِغْراق نیست

شَمسِ تبریزی تویی دریا و هم گوهر تویی
زان که بودِ تو سَراسَر جُز سِرِ خَلّاق نیست

«مولوی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir