هوش مصنوعی: این متن شعری است که به زیبایی عشق و شوریدگی در آن پرداخته شده است. شاعر از عشق، شیدایی، و احساسات عمیق انسانی سخن می‌گوید و از زیبایی‌های عشق و معشوق و حالات روحی ناشی از آن توصیف می‌کند. همچنین، به مفاهیمی مانند فراق، وصال، و زیبایی‌های طبیعت و احساسات انسانی اشاره شده است.
رده سنی: 16+ این متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و احساسی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و مفاهیم ادبی کلاسیک نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۴۱۶

مُطرب و نوحه گَر عاشق و شوریده خوش است
نَبُوَد بَسته بُوَد رُسته و روییده خوش است

تَف و بویِ جِگرِ سوخته و جوششِ خون
گِردِ زیر و بَم مُطرب بَچه پیچیده خوش است

زَابْر پُرآبِ دو چَشمَش زِ تَصاریفِ فِراق
بر شکوفه‌یْ رُخِ پَژمُرده بِباریده خوش است

بِنِگَر جان و جهانْ ور نتوانی دیدن
این جهان در هوسش درهم و شوریده خوش است

پیش دلبر بنهادن سَرِ سَرمَست سِزا است
سَرِ او را کَفِ معشوقْ بِمالیده خوش است

دیدنِ رویِ دِلارامْ عِیانْ سُلطانی ست
هم خیالِ صَنَم نادره در دیده خوش است

این سَعادت نَدَهَد دست همیشه امّا
دیدنِ آن مَهِ جانْ ناگَه و دُزدیده خوش است

عشق اگر رَخْتِ تو را بُرد به غارت خوش باش
پیشِ آن یوسُفِ زیبا کُفِ بُبْریده خوش است

بس کُن اَرْچه که اَراجیفْ بَشیرِ وَصل است
وَصلِ هَمچون شِکَرِ ناگَه بِشْنیده خوش است
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۴۱۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۴۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.